Chopin: Preludium e-moll

Jesienią 1838 r. Chopin wraz z George Sand i jej dziećmi udali się na Majorkę. Podróż, która miała być romantyczną wyprawą, z czasem przerodziła się w wojaż pełną nieprzyjemnych sytuacji. Na Majorce Chopin przeżył pierwszy poważny atak gruźlicy. Spowodowało to że mieszkańcy wyspy, przerażeni możliwością zarażenia, odmówili Chopinowi, Sand i jej dzieciom zakwaterowania w obrębie miasta. Ostatecznie zatrzymali się w starym, opuszczonym klasztorze kartuzów w Valldemosie. W niezwykłej scenerii malowniczej wyspy kompozytor stworzył 24 Preludia op. 28, choć trzeba dodać że pomysły poszczególnych miniatur powstały wcześniej, na przestrzeni wielu lat.

Chopin w tym cyklu sięgnął do tradycji muzyki europejskiej. Przede wszystkim widać nawiązanie do arcydzieła Bacha, jakim są dwa tomy Das wohltemperierte Klavier – zbiory po 24 preludia i fugi we wszystkich tonacjach. Chopin wielbił muzykę mistrza baroku, a do zbiorów kantora z Lipska sięgał regularnie. Podobnie jak Bach w Das Wohltemperierte…, Chopin pisze preludia we wszystkich 24 tonacja.

Wg Mieczysława Tomaszewskiego, wybitnego chopinologia, Preludium e-moll: należy do kategorii preludiów elegijnych, wraca w sferę barw ciemnych, nawet posępnych, i do brzmień o dużym ciężarze właściwym. Ze szczególną wyrazistością dochodzi w nim do głosu uporczywie powtarzany motyw sekundowy (tutaj: małosekundowy), znamienny dla cyklu jako całości. Operuje wolnym tempem, jest niezwykle lapidarne, w ściszonej aurze dynamicznej. (Mieczysław Tomaszewski, Cykl audycji “Fryderyka Chopina Dzieła Wszystkie” Polskie Radio II, źródło: www.chopin.nifc.pl)